هوش مصنوعی: هر شب به خاطر دوری تو تا صبح نمی‌توانم بخوابم و با هیچ‌کس در مورد حال و احوالم صحبت نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: هر کسی که پر از درد و رنج باشد، نمی‌تواند به راحتی بخوابد و آرامش پیدا کند.

هوش مصنوعی: هر تار مژه یک قطره آب دارد، و به همین ترتیب، این گوهر خالص مانند الماس سخت و با ارزش است.

هوش مصنوعی: وقتی که اشک‌های دل بر چهره‌ام میریزد، می‌گویم دوباره هم از این دل عاشق، گلی تازه شکفته است.

هوش مصنوعی: بخشی از زندگی‌ام تحت تأثیر خواب‌های تو قرار گرفته است، یا شاید به خاطر درهم پیچیدگی و بی‌نظمی موهای سیاه توست.

هوش مصنوعی: خاک کوی تو بسیار ارزشمند است و نباید به راحتی از بین برود. تنها با اشک و ناله می‌توان خاک این مکان را از جایی دیگر برداشت و به آنجا برگرداند.

هوش مصنوعی: چهره زیبای تو را نمی‌توان در دل پنهان کرد، همان‌طور که خورشید را نمی‌توان بر روی گل‌گلی تیره مخفی کرد.

هوش مصنوعی: ای عزیزان! اگر من تحمل و صبر ندارم، از سوی دوست هم نمی‌توانم صبوری کنم. پس این جای شگفتی ندارد.

هوش مصنوعی: وقتی که زیبایی و شکوه از تو دور شد، جانم به شدت ناله می‌زند. آه، از آن بلبل غمگینی که بی‌همدم و تنها می‌ماند و قلبش از عشق شکست می‌خورد.