هوش مصنوعی: ای نسیم خوش، مونس ما جز تو کسی نیست. نمی‌توانم همدمی با تو پیدا کنم که هم‌نفس باشد.

هوش مصنوعی: چشم و دل وقتی تازه و شاداب نیستند، کسانی که هوس ندارند نیز در این جو، تمایلی به هیچ چیز ندارند.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که در قید و بند است، نمی‌تواند راه فرار داشته باشد. شادی آن بلبل که در قفس نیست، به مراتب بیشتر است.

هوش مصنوعی: در این جهان، بهترین راه حل برای گیاهان این است که به خاک humble و متواضع خود برگردند، زیرا نمی‌توانند به بلندای سرو دست پیدا کنند.

هوش مصنوعی: زلف تو به جایی رسیده که از سر آن تا آفتاب فاصله زیادی وجود دارد.

هوش مصنوعی: وقتی که در چشمان تو، آب چشمی به نظر برسد، بدان که دل من از غم و غصه به پایان رسیده و هرگز از غم بی‌نیاز نخواهد شد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که غم تو برای کسی تسلی‌بخش است، هیچ کس نمی‌تواند در غم کسی دیگر تسلی‌بخش باشد.

هوش مصنوعی: کاروان رهبری به جلو می‌رود، اما به ازای هر قدمی که برمی‌دارد، بازگشتی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: از آن باغ شیرین و خوشبو، طوطی خوش‌صدایی که شکر می‌شکند، هیچ‌گاه دور نمی‌شود و از مگس هم هیچ‌چیزی کمتر نیست.