هوش مصنوعی: در دل تنهایی ما فقط من و تو حضور داریم، بیا با هم به هم آرامش دهیم که زندگی جز لحظه‌های همراهی ما ارزشی ندارد.

هوش مصنوعی: هر کسی جرات ورود به آتش عشق را ندارد؛ عشق بازی شجاعت و فداکاری می‌طلبد که تنها از عهده افرادی خاص برمی‌آید و برای همه ممکن نیست.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم از محبت و وابستگی تو جدا شوم. مثل بلبلی هستم که اگرچه در قفس نیست، اما خوشبختی‌ام در ناکامی و دوری از تو به پایان می‌رسد.

هوش مصنوعی: به این فکر نکن که به جای تو شخص دیگری را پسندیده‌ام؛ زیرا کسی که همیشه با دیگری است، در واقع هیچ کس نیست.

هوش مصنوعی: اگر کسی به تواضع و فروتنی روی آورد، نباید غریب و دور از دسترس باشد، چرا که مانند درخت سرو بلند که به راحتی نمی‌توان به شاخه‌هایش دست یافت، گیاهان دیگر هم در دسترس نیستند.

هوش مصنوعی: من آرزوی عشق تو را در سر دارم و حاضر هستم جانم را فدای پاهای تو کنم. چرا که در وجودم هیچ آرزویی غیر از این حس نسبت به تو وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگر برای تو که به دور می‌نگری، راه رسیدن به کعبه‌ای که مقصد دل است، دور به نظر می‌رسد، باید بدان که اگر از خودت قدمی به جلو برنمی‌داری، راه‌های بسیاری وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگر زیبایی جلال و شکوه کسی تو را تحت تأثیر قرار دهد، باید از شدت احساس یتیمانه گریه کنی؛ چرا که این مقام از مقام‌های پست‌تر بسی فراتر است و هرگز به آن مقام نمی‌رسد.