هوش مصنوعی: بگذار تا بر درگاه محبوب بمیرم، زیرا این تنها راهی است که یاد من از زبان او فراموش نشود.

هوش مصنوعی: عاشقان هیچ گونه رحمتی از سوی دل ستمگر و دوست بی‌رحم دریافت نمی‌کنند و فقط آه و ناله از دل آنها بلند می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر به من خاک کفش دنیا و آخرت را هم بدهند، نمی‌خواهم که به دوستم آسیبی برسد، هرچند که این برای من نفعی داشته باشد.

هوش مصنوعی: روح رنج‌کشیده‌ام، گویا هر تیر بی‌هدف که از کمان محبوب رها شد، نشانه‌اش روی من بود.

هوش مصنوعی: تمام وجود من به خاطر دوست شکل گرفته است. هر یک از اجزای وجودم نشانه‌ای از محبت و مهر اوست.

هوش مصنوعی: اگر او با موهای مشکینش دل مرا ببرد، جای نگرانی نیست؛ صد جان هم فدای موهای عطرآگین دوست می‌شود.

هوش مصنوعی: بدون دوست، از خودم دور شده‌ام و زندگی می‌کنم. اگر به این موضوع اعتقاد نداری، به جان دوستم قسم می‌خورم که این حقیقت است.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چه سرنوشتی برای من رقم خورده که به یارم نزدیک شوم و از او بهره‌مند گردم.

هوش مصنوعی: هر کسی که در گوشه‌ای دلنشین و خلوتی قرار گیرد، به حقیقت دچار جمال و زیبایی آن دوست بزرگوار می‌شود.