هوش مصنوعی: ای خدای من، آیا آنچه می‌بینم صورت زیبا و ماه‌مانند دوست است یا درخت سروی با قامت بلند؟

هوش مصنوعی: اگر بعد از این، جان من و آرزوی او به سراغم بیاید، خوب است که این اتفاق از عشقش باشد.

هوش مصنوعی: وای! چه هوای تازهایی صبحگاهی، جانم را سرشار از زندگی کرد. این نسیم صبحگاهی، چه عطر دلپذیری دارد!

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که انسان بی‌گناه و پاک، به دور از خطا و اشتباه است. این که خشم و نارضایتی چه نوع خواسته‌ای از او برمی‌خیزد، نشان‌دهنده‌ی بی‌گناهی و طبع راستین اوست.

هوش مصنوعی: ای عزیزان! کمک بخواهید از ستم یار و ای مسلمانان! آه و ناله از دست دوست.

هوش مصنوعی: دل آشفته و درمانده‌ام در بازی او مثل یک توپ است که در میدان چوگان به این سو و آن سو می‌رود.

هوش مصنوعی: رنگ چهره‌اش در چشمان من درست مانند لاله‌ای است که بر سر آب جوانه زده است.

هوش مصنوعی: دوست زیبا و دلربا هنوز به کمال نرسیده است. کمی صبر کن تا زیبایی‌اش به طور کامل نمایان شود و شکوفا گردد.

هوش مصنوعی: دوست، دوستان خود را ترک کرد و رفت، و دل ما همچنان در پی اوست.

هوش مصنوعی: اگر خونم را ریختی، دیگر پشیمانی فایده‌ای ندارد. به یاد داشته باش که آن لحظه‌ای که این کار را کردی، در حقیقت آب در ظرفی است که قبلاً پر شده و نمی‌توان آن را بازگرداند.

هوش مصنوعی: جز سخنان عشق در گوش جلال نفوذ نمی‌کند و چه دلیلی برای پند گفتن وجود دارد.