هوش مصنوعی: از زمانی که به او متوجه شدم و پیرویش را برگزیدم، از این دنیا دوری جسته‌ام.

هوش مصنوعی: به قدری به او مشغول و گرفتار شده‌ام که دیگر به خودم اهمیتی نمی‌دهم.

هوش مصنوعی: در ذهنم همچنان تصویری از شکنج‌های گیسوان او وجود دارد که مرا مشغول و متعجب کرده است.

هوش مصنوعی: مدتی است که بدون دوست زنده‌ام، آیا کسی مثل من می‌تواند صبوری کند؟

هوش مصنوعی: دل من چه آرزوهایی می‌تواند داشته باشد، وقتی که هیچ‌چیز بهتر از چهره‌ی او برای آرزو کردن وجود ندارد.

هوش مصنوعی: پرده را کنار بزن تا عاشقان بتوانند زیبایی تو را تماشا کنند.

هوش مصنوعی: عقل درباره زیبایی چهره تو ناتوان است، همچنان که باد به زلف تو نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: ابرو و صورت زیبا و دلربای تو همچون آفتاب و طاقی به رنگ سبز درخشان است.

هوش مصنوعی: یه قطره آب باعث شد که در چشمانم مثل یک گوهر در وسط دریا، درخششی ایجاد شود.

هوش مصنوعی: دل به قدری از خم زلفش می‌سوزد که مثل آتشی در درون شیدایی افروخته شده است.

هوش مصنوعی: اگر تو توانایی بیان کلام را از دست بدهی، این سخن همچنان از جایی دیگر به گوش خواهد رسید.

هوش مصنوعی: اگر دل خسته‌ام را با لبخند تو درمان کنند، چه کم از زیبایی‌ات خواهد کاست؟

هوش مصنوعی: امروز هیچ چیزی همسطح با زیبایی و شکوه این نظم وجود ندارد.