هوش مصنوعی: ای حسن، تو مانند شاهی هستی که جلوه‌ی رحمت خداوند را به نمایش می‌گذاری.

هوش مصنوعی: عشق تو ناگهان مانند دام بی‌خبر به من حمله کرد، از زمانی که با زیبایی‌ات آشنا شدم تا زمانی که دل من را به تسخیر درآوردی.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم از فرمان تو سرپیچی کنم؟ من بنده‌ام و تو فرمانروایی.

هوش مصنوعی: شام که فرا رسیده، زلف خود را کنار بزن و زیبایی سپیدی‌ات را از پس تاریکی نشان بده.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی، من تمام وجودم را فدای تو می‌کنم و به پای تو می‌افشام.

هوش مصنوعی: هر روز صبح به خاطر غم تو شکایت می‌کنم، مانند پرنده‌ای که صبح زود آواز سر می‌دهد.

هوش مصنوعی: ای وای! که پزشک ما نتوانست حال و وضعیت دل شکسته‌مان را بفهمد، مثل ماهی.

هوش مصنوعی: هرگز نشنیده‌ام که کسی به این شدت در سختی و بدی به سر ببرد.

هوش مصنوعی: دین و معنویت از بین رفته است، پس نام و مقام تو هم از دست رفته است و تو تنها با غم و اندوه باقی مانده‌ای.