هوش مصنوعی: ای ساقی! در روستای من، برای دل خسته‌ام جامی بیاور، زیرا من خود را نه در نیکی می‌شناسم و نه در بدی.

هوش مصنوعی: به امید رسیدن به زیبایی‌اش، عمرم را در حسرت و ناکامی سپری کردم و هرگز نتوانستم به خوشبختی و کامیابی دست پیدا کنم.

هوش مصنوعی: من ابتدا همانند دیگر بلبلان شاداب و آزاد بودم، اما حالا به تنهایی گرفتار و در دام افتاده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر تو زیبایی مرا ببینی، دیگر در دلت آرامشی نخواهی داشت؛ زیرا که زیبایی من در کل جهان بی‌نظیر است.

هوش مصنوعی: من بر بالای آن بام، گلی را دیدم که در حال خندیدن بود. تعجب می‌کنم اگر گلی دیگر بر لبه بام دیگری رشد کند.

هوش مصنوعی: در این دنیا فرصت زیادی برای کسی نیست، ای کاش در این شب تار بتوانم پیامی را به وسیله باد ارسال کنم.

هوش مصنوعی: عاشق شدن و تحمل درد و رنج آن کار هر کسی نیست و نمی‌توان هر فردی را در آتش زندگی و سختی‌ها قرار داد. این کار نیاز به تجربه و پختگی دارد.

هوش مصنوعی: اگر من در دل خیال چهره و موهای تو را ندارم، پس چرا هر روز صبح و عصر به دنبال تو می‌گردم؟

هوش مصنوعی: ای جلال، جام شراب را بردار و فراموش کن نام و ننگ را، زیرا اگر نام و شهرت را کنار بگذاری، برای خود در دنیا نام و آبرویی به دست خواهی آورد.