هوش مصنوعی: در شب، اشکی که از چشمانم افتاده است را کنار خودم قرار دادم، زیرا آن اشک نشانه‌ای از وجود من است.

هوش مصنوعی: اگرچه من با زحمت و رنج زیادی او را پرورش داده‌ام، اما هر لحظه آن دلبندم با چشمانم گواهی می‌دهد که قلبم به خاطر او خونین شده است.

هوش مصنوعی: دوستانم به گونه‌ای مرا می‌نوشند که انگار در یک جام شراب غوطه‌ورم. این همراهان همگی دوستان واقعی و صمیمی هستند که در کنار من و در دور باده به سر می‌برند.

هوش مصنوعی: در زندگی، به خاطر زیبایی و عشق تو، همه چیز را فدای تو کرده‌ام، در حالی که در این دنیا حتی ارزش یک تار مو را هم رایگان نمی‌دهند.

هوش مصنوعی: صبح زود، هیجان و شوری از محفل علمای دین برخاست. به طوری که اگر باد، توده ای از موی او را بیافکند، تعجبی ندارد که حلقة ای را نگشوده باشد.

هوش مصنوعی: چشمان خمار تو باعث خواب و غفلت می‌شود و تنها عیاران واقعی را متوجه می‌کند که دل‌های ساده‌ای دارند.

هوش مصنوعی: بدن من حالتی ناچیز دارد و دیگر خیالی در ذهنم نیست؛ چرا که تنها موی تو در فکر من باقی مانده است.

هوش مصنوعی: من صدای ناله و اشک‌هایم را به ساز رباب تشبیه می‌کنم، در حالی که شراب و دل‌تنگی‌ام همگی موجب سوختن دل می‌شود. راستش، تمام وسایل خوشگذرانی‌ام به‌طور کامل مهیا است.

هوش مصنوعی: وقتی که در بندگی و خدمت به تو استقامت و پایداری وجود دارد، آن گاه می‌توان آزادی را تجربه کرد. مانند سرو که به خاطر ثبات و استقامتش در قد، به نام آزاده شناخته می‌شود.