هوش مصنوعی: عزیزم! تو درد و رنج دل ما را ندیده‌ای، پس از ما بپرس تا از احساساتمان آگاه شوی.

هوش مصنوعی: به ما که در این دنیای پر از گرما و سرما هستیم، نخرند و مسخره نکن. تو که هنوز نوجوانی و تجربه‌ای از تغییرات دنیای اطرافت نداری، نمی‌فهمی چه می‌گذرد.

هوش مصنوعی: اگر تو از راز عشق آگاهی نداری، لطفاً ما را سرزنش نکن. ما در عشق غرق شده‌ایم و تو حتی دریا را هم ندیدی.

هوش مصنوعی: عشق مسیری است که هنوز آن را نرفته‌ای و سرزمین ما جایی است که تو هرگز آن را ندیده‌ای.

هوش مصنوعی: ای بی‌وفا و سنگدل! از من بپرس که حال تو چقدر سخت و بی‌رحمانه است، زیرا تو بیشتر از ما هیچ‌کس را در چنین شرایطی مشاهده نکرده‌ای.

هوش مصنوعی: اگرچه اکنون در کنار تو هستم و درباره حال و روزم صحبت می‌کنم، اما تو هیچ‌گاه نتوانسته‌ای عمق درد و غم من را به درستی درک کنی، چون هرگز آن را از نزدیک تجربه نکرده‌ای.

هوش مصنوعی: ای کسی که درباره‌ی زیبایی و قامت فردی مانند سرو سخن می‌گویی، واضح است که هرگز آن قد و زیبایی را از نزدیک ندیده‌ای.

هوش مصنوعی: اگر تو به خاطر معذوریت من مرا سرزنش می‌کنی، باید بدانی که این به خاطر زیبایی چهره عذرا است که آن را ندیده‌ای.

هوش مصنوعی: اگر به خاطر دوست جانم را فدای او کنم، شگفت‌زده نشو؛ زیرا تو هرگز کسی را که با عشق و شیدایی جانش را فدای دوست می‌کند، ندیده‌ای.

هوش مصنوعی: بیداری جلال به معنای حالتی از آگاهی و شعور است، اما تو نمی‌دانی که در دوری و جدایی، چه شب طولانی و طاقت‌فرسایی مثل شب یلدا را تجربه نکرده‌ای.