هوش مصنوعی: ما در این دنیا با دلی غمگین زندگی می‌کنیم، هم در روز و هم در شب همیشه دلتنگ و ناراحت هستیم.

هوش مصنوعی: هر کسی به دنبال خوشبختی و شادی خود است، اما ما در اینجا با غم او کنار هم نشسته‌ایم.

هوش مصنوعی: مردمی با دل‌های پریشان و غمگین در مسیر بی‌نهایت و عدم نشسته‌اند و سکوت اختیار کرده‌اند.

هوش مصنوعی: مردم به دنبال راحتی هستند و از دوست ما در انتظار چیزی نشسته‌اند؛ گویا انتظار می‌کشند که او کاری انجام دهد.

هوش مصنوعی: ما از خوشحالی دنیاهای دوگانه برخاستیم و در اندوه نشسته‌ایم.

هوش مصنوعی: آن موها و زیبایی او مثل شاخه‌های گل سنبل در باغچه ارم است که جلوه‌ای خاص و دلربا دارد.

هوش مصنوعی: خورشید با نوری درخشان، آلودگی‌ها و گرد و غبار را از نظر پنهان کرده و همه چیز را زیبا و شفاف نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: غم او همواره با جلال و زیبایی توصیف می‌شود و قلم همیشه در تلاش است تا این احساس را به تصویر بکشد.