هوش مصنوعی: ای کسی که بی هیچ دلیلی از بندگان روگردان شده‌ای و اکنون در پی صحبت و گفتگو با دیگران هستی.

هوش مصنوعی: دل من گم شده و نمی‌دانم تا کجا رفته است، همچنان که یک موجود غریب و سرگشته دچار سردرگمی است.

هوش مصنوعی: دل من همچون بادی سرگردان، در پی یافتن او به هر سو رفته و در هر جا گردش کرده است.

هوش مصنوعی: اگر قطره‌های اشکم مانند موج‌های دریا به حرکت درآید، می‌توانی چهره ماه و آفتاب را به طور متحرک و در حال چرخش ببینی.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی چهره‌ات در نظرم، گل‌های لاله از چشمانم جلوه‌گری کرده‌اند.

هوش مصنوعی: خط تو هنوز هم مانند خضر، او را به زندگی و حیات منتقل می‌کند و او از آن نوشیده است.

هوش مصنوعی: اگر محبوبم ناگهان از در وارد شود، خوشبختی گمشده‌ام دوباره بازخواهد گشت.

هوش مصنوعی: ای مروارید گرانبها که غم تو را بر چهره‌ام منتقل کرده، چهره‌ی من از شدت این غم مانند طلا و نقره درخشان شده است.

هوش مصنوعی: زلف سیاه و زیبای آن دختر هندی به خاطر تماس مداوم با آفتاب، رنگش به تیرگی و سوختگی گراییده است.

هوش مصنوعی: هرچند داستان ما طولانی و مفصل است، اما در کلام تو به صورت مختصر و ساده بیان شده است.

هوش مصنوعی: از شدت افسوس و اندوه، ناگهان می‌بینی که نه طاق آسمان، به طور کامل در هم ریخته است.