هوش مصنوعی: ای نسیم! حال من را به او برسان، همان‌طور که حال بلبل را به گل وحشی می‌گویی.

هوش مصنوعی: بگو به او که من چطور به خاطر دوری‌اش در حال رنج و سختی هستم و تمامی احساسات و دردهایم را به تدریج بامش به اشتراک بگذار.

هوش مصنوعی: وجودم چون کمان است و در دل غم هایش می‌لرزد، از آن ابروی کمان مانندش می‌خواهم با این سخن حرف بزنم.

هوش مصنوعی: حال پریشان و آشفته‌ام به طور کامل با آن چین و چروک‌های موهایم در هم آمیخته است.

هوش مصنوعی: دو چشمانم از اشک پر از غم شده‌اند، حالا که زیبایی آن دو نرگس جادو را دیده‌ای، به من بگو.

هوش مصنوعی: آن که ما به خاطر عطر زلف او زنده‌ایم، به آن موهای خوشبو بگو که ما در عشق او زندگی می‌کنیم.

هوش مصنوعی: کسی که ذهن و روحش مشغول یاد زیبایی محبوبش است، به آن سنگ قیمتی پر از مروارید بگوید.

هوش مصنوعی: دوستان ما همواره ما را سرزنش می‌کنند. حالا اگر می‌خواهی همین را به آنها بگو، با لحن ملامت‌آمیز صحبت کن.

هوش مصنوعی: ما نمی‌گوییم که کسی باید دوستش را ترک کند، هر کس هر چه می‌خواهد بگوید، بگوید.

هوش مصنوعی: عشق به اوج خود رسیده و قدرت و زیبایی‌اش به وضوح قابل مشاهده است. بنابراین، می‌گویم که این زیبایی را با آن گل معطر در آغوش بگیر.