هوش مصنوعی: چرا گل در باغ به طرز ناهنجاری می‌شکفد؟ چون بلبل از شدت ناراحتی این همه فریاد می‌زند.

هوش مصنوعی: تمامی درختان سرو اطرافت، گواه بر آزادی تو هستند و به نوعی نمایانگر این هستند که چندین نفر به خاطر آزادی تو، خود را به بندگی درآورده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر گل، رنگ روی تو را می‌دید، به زیبایی خود آن‌قدر شاد نمی‌بود.

هوش مصنوعی: از دوری اهل درد و رنج بپرهیز و به عاشقان ظلم نکن.

هوش مصنوعی: اگر موهای تو را باد نمی‌برد، چرا این همه سرها به باد رفتند؟

هوش مصنوعی: این که از چشمانم جاری است، مانند سیل است؛ نه دجله بغداد می‌تواند این همه آب داشته باشد و نه می‌تواند با این شدت جاری شود.

هوش مصنوعی: بوی تو به من زندگی بخشیده و مدت زیادی است که تحت تأثیر آن هستم، اما زندگی کردن فقط به خاطر یاد تو، امکان‌پذیر نیست.

هوش مصنوعی: ای جلال! به قامت و زیبایی تو بنگر و دیگر از توصیف گل و درختان شمشاد سخن نگو.

هوش مصنوعی: نکند از وضعیت خود شکایت کنم که بار سنگینی را بر دوش دارم و آن را به دوش می‌کشم.