هوش مصنوعی: لب‌های تو را می‌چَشَم که طعم لعل و خنده‌ات بسیار لذیذ است، گویی شکر شیرین را به دندان می‌زنی و از آن لذت می‌بری.

هوش مصنوعی: موهایت را شانه نزن و در هم نکن، زیرا زلف‌های آشفته‌ات به همین شکل زیباست.

هوش مصنوعی: چشمانم تحمل دیدن زیبایی‌های تو را ندارند؛ اما من از اشک‌های خود ناراحت نیستم و بودن تو با لبخندت برایم دلپذیر است.

هوش مصنوعی: ما مدت زیادی است که در این درگاه شکایت کرده‌ایم و نشانی از رحمت تو نمی‌بینیم، انگار ناله‌های معصومان ما برایت لذت‌بخش است.

هوش مصنوعی: وقتی با دیگران درگیر می‌شوی و در عین حال جذابیت و فریبندگی خود را پنهان می‌کنی، این نکته را باید توجه کرد که ظاهر و باطن تو، هر دو زیبا و جالب توجه‌اند.

هوش مصنوعی: موهای تو بر پای من افتاده است، زیرا در سایه‌ی آرام و خوش‌حال گام‌های تو، این دیوانه‌ی عاشق احساس راحتی می‌کند.

هوش مصنوعی: برای دل زنجیر مشکینت خوب است، و برای جلوگیری از آزادی جان، چاه زنخدانت خوشایند است.

هوش مصنوعی: جلال پیر شده‌ای! از موی و چهره‌ی پرخم و نرم ترک‌گو، مانند کودکان روز و شب با توپ و چوبک خود خوش می‌گذران.