هوش مصنوعی: دل من نتاب که دوری و جدایی، سینه‌ام دیگر تحملش را ندارد. دوری از چهره زیبایت همین اندازه عذاب برای من کافی است.

هوش مصنوعی: بدان که دو حلقه‌ای که دل من به آن می‌چرخد همچون جان من است. وقتی که از حلقه خارج شدی، دیگر برنگرد. این کافی است.

هوش مصنوعی: در دل من تا کی باید از درد و ناراحتی بگویم و زجر بکشم؟ دیگر نیازی به درد و مشقت نیست، یک جام شراب برایم کافی است.

هوش مصنوعی: باید بگویم که هنوز با غم و سرنوشت بد خود مرتبط هستم، حتی اگر دوری تو باعث شود که خواب و خوراک برایم کافی باشد.

هوش مصنوعی: در شب وصال تو، ای ماه، نیازی نیست که به آسمان بتابی، زیرا نور آفتاب خود کافی است.

هوش مصنوعی: غم تو به اندازه‌ای عمیق و ویرانگر است که می‌توانم کمر را برای تحمل آن ببندم. حالا که دل من به وضعیت خراب و ویران درآمده، دیگر نیازی به خراب‌تر کردن نیست.

هوش مصنوعی: محیط و دریای سوزان جلال نمی‌تواند او را نابود کند؛ چرا که حتی دو قطره آب برای او کافی است.