هوش مصنوعی: دیگر راهی برای جستجوی دل دردمند وجود ندارد و نمی‌دانم این دل گم‌شده را در کجا باید پیدا کنم.

هوش مصنوعی: تو مانند یک گلستان زیبایی و من همچون بلبل هستم که در وصف تو می‌خوانم. تو همچون آفتاب درخشان هستی و من فقط یک ذره هستم که در جستجوی هوای وجود تویکم.

هوش مصنوعی: من که به خاطر گدایی خودم مدام صحبت می‌کنم، چه شگفتی دارد اگر بخواهم لقمه‌ای از سفره‌ی پادشاه بگیرم.

هوش مصنوعی: بیا و اگر تو دلت آشفتگی و سرگردانی می‌خواهد، برای من آسان است. من برای تو که دچاری به نام رضا هستی، چیزی به دوش دارم.

هوش مصنوعی: من از یار بی‌وفا انتظار وفا ندارم، اگر به دنبال وفا باشم، باید به کسانی که جفا می‌کنند سزاوار آن نباشند.

هوش مصنوعی: اگر تلاش من به نتیجه‌ای نرسد، بهتر است که خواسته‌هایم را از خداوند بخواهم.

هوش مصنوعی: به خاطر یادآوری موهای سیاه تو، دل من همیشه در آتش عشق می سوزد و در عین حال، دلم در جستجوی مشکلات و دردسرهاست.

هوش مصنوعی: وقتی پزشک درد مرا دید، از درمان ناتوان شد. کجاست آن لبان سرخ تو که از آن دارویی برای التیام بگیرم؟

هوش مصنوعی: هر چه جلال بگوید حقیقت مطلق است و هیچ چیزی به مانند نظرات مردم نادرست و بی‌اساس نیست.