هوش مصنوعی: ما در هر لحظه به شادمانی و نوشیدن مشغولیم و در دایره محبت و دوست داشتن مشغول زندگی هستیم.

هوش مصنوعی: در دستم جامی دارم و دوست در برابر چشمم است، و از دو جهان فارغ و آزاد هستیم.

هوش مصنوعی: در صبح زود، وقتی که جام می را در دست می‌گیریم، احساس می‌کنیم که جهان وجود ندارد و تنها خیال می‌کنیم.

هوش مصنوعی: ما به خاطر یک نیم‌جو، دو جهان را نمی‌خواهیم، بلکه عشق و سرزندگی را با تمام وجود می‌خریم.

هوش مصنوعی: ما به طور مداوم در حال خوش‌گذرانی و بی‌خیالی هستیم، و هیچ‌کس لحظه‌ای را نمی‌بیند که ما به حالتی از هوشیاری برگردیم.

هوش مصنوعی: ما به خوشحالی و شادی مشغولیم و در حال نوشیدن شراب هستیم، مانند افرادی که در میخانه به سر می‌برند.

هوش مصنوعی: در غروب، ما در کنار بیابان هستیم و در صبح‌گاه، در وسط باغ گل حضور داریم.

هوش مصنوعی: دل و دین را رها کن، چون ما هرگز روش و راه خود را ترک نخواهیم کرد.

هوش مصنوعی: سلطنت ما در سطح پایین‌تری است و تا زمانی که شکوه و عظمت بنده‌ای مانند خسرو وجود نداشته باشد، چنین سلطنتی معنایی ندارد.

هوش مصنوعی: هر بار که نام شیخ ابواسحق را بر دل، دست و چشم خود بنویسیم، احساس می‌کنیم که عشق و محبت او در وجود ما زنده است.

هوش مصنوعی: ما به نوعی خدمتگزارانی هستیم که در هنگام زندگی، خود را به بندگی دیگران درآورده‌ایم و نشان آن، علامتی است که بر پیشانی‌مان به چشم می‌خورد.