هوش مصنوعی: ما به در خانه‌ات رفتیم و در خاک آن، دعا کردیم برای موفقیت و سپس رفتیم.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و جذابیتی که در صورت تو نهفته است، ارتباط ما را قطع کردی. همانطور که در هنگام بهم ریختن گیسوانت، ما نیز در هم ریختیم و از تو دور شدیم.

هوش مصنوعی: ما سختی‌ها و بی‌مهری‌های تو را به کسی نگفتیم و در دل خود نگه داشتیم و از تو دور شدیم.

هوش مصنوعی: به خاطر ظلم و ناراحتی دوست سنگدل، تمام راه‌ها را با اشک پر کردیم و ادامه دادیم.

هوش مصنوعی: دل ما همچون غنچه‌ای بود که دردهای زیادی را تحمل کرد. اما ناگهان مانند گلی که می‌شکفد، از ناامیدی رها شدیم و به زندگی ادامه دادیم.

هوش مصنوعی: وقتی که تو ما را خوار و بی‌ارزش کردی، ما هم تصمیم گرفتیم که دیگر به تو وابسته نباشیم و راه خود را ادامه دادیم.

هوش مصنوعی: ما هرگز از این در به بیرون نمی‌رفتیم، اما از خودمان دور شدیم و رفتیم.

هوش مصنوعی: عهد و پیمان تو را هرگز فراموش نکردیم، حالا با دل راحت خوابیدیم و از این دنیا رفتیم.

هوش مصنوعی: اگر رفتن ما به خوبی تو بستگی داشت، ما با کمال میل از جان خود گذشتیم و حرکت کردیم.

هوش مصنوعی: جلال! اگر نمی‌توانیم با قدرت و شجاعت پیش برویم، بهتر است که در میان سیل خون فرو بیفتیم و بسازیم.