هوش مصنوعی: روزی از این دنیای پست و ناچیز عبور می‌کنم و به سوی جهانی بالاتر و معنوی سفر خواهم کرد.

هوش مصنوعی: من از درد و زیبایی تو هر یک از فرشتگان در عرش و ساکنان مکان‌های مقدس را باخبر خواهم کرد.

هوش مصنوعی: از شدت گریه و ناراحتی، تمام فرش را به خون می‌آلایم و با ناله‌ام حال و روز عرش را به هم می‌زنم.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم با اشکی که از چشمانم می‌ریزد، آتشی که در جهنم وجود دارد را خاموش کنم، یک بار برای همیشه چون که می‌خواهم از کنار آن آتش عبور کنم.

هوش مصنوعی: سپس به شدت از درد تو، آهی می‌کشم که حتی بهشت را هم دچار غم و غصه می‌کند و آن را خونین و زخم‌دار می‌سازد.

هوش مصنوعی: آنها برای من نعمت‌های بهشتی را فراهم می‌کنند، اما من از دیدن آنها چیزی ندارم، زیرا نمی‌توانم به‌درستی به آنها توجه کنم.

هوش مصنوعی: من دوباره در ذهن خودت را جای می‌دهم و کسانی را که غیر از تو هستند، از یاد می‌برم.

هوش مصنوعی: در روز قیامت وقتی از خاک بلند می‌شوم، اگر از ترس آن روز خودم را عقب بکشم، نامرد هستم.

هوش مصنوعی: در روز محشر، اگرچه در حال خراب و مستی به سر می‌برم، باز هم با شوق و عشق تو، پرچم محبتت را بلند می‌کنم.

هوش مصنوعی: هر لحظه عشق را با حس جدیدی تجربه می‌کنم و در هر دم، حال و هوای شوق را به گونه‌ای تازه‌تر حس می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر لحظه‌ای زیبایی‌ات را نشان بدهی، به کمال وصل و حقیقت را درک می‌کنم و سخن را کوتاه می‌کنم.