هوش مصنوعی: ای زیبایی تو مانند سرو است و با تو احساس زندگی می‌کنم، اما بدون تو روح من از تنم جداست و بی‌قرارم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم از تو درخواست امنیت و آرامش کنم، اما جدایی‌ات به من اجازه نمی‌دهد که به آرامش برسم.

هوش مصنوعی: گفتم که رازهایم را پنهان نگه‌دارم، اما اشک‌هایم نشان‌دهنده‌ی رازهایم شدند.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر زیبایی تو که به آن دست نیافته‌ام، به شدت در عذاب است. چرا چشمانت باعث شده این درد را تحمل کنم؟

هوش مصنوعی: با تلاش و کوشش خود را پایین بکش تا به اوج برسم، و در این روند، دستم را دراز می‌کنم تا جان و زندگی‌ام را نثار کنم.

هوش مصنوعی: وقتی که اجازه ندادی به تو نزدیک شوم و احترامت را به جا آورم، دیگر لطفی نکن و از آستانت دور نشو.

هوش مصنوعی: بلبلی که بر روی گل آواز می‌خواند، من نیز با او هم‌نظر و هماهنگ هستم.

هوش مصنوعی: مثل جلال، از دریای معنا درباره زیبایی تو سخن می‌گویم و گوهرهای درخشان را نثار می‌دارم.