هوش مصنوعی: ای ساقی، باده‌ای به من بده تا از درگیر بودن با غم رها شوم. رنگ شادی را به من نشان بده و غم را از دلم دور کن.

هوش مصنوعی: به رنگ سرخ شیر در میدان بیاور که با خون لعل، میدان را پر کند و وقتی که غم به جنگ می‌آید.

هوش مصنوعی: زمانه مانند یک سرهنگ، با بازی‌های بی‌پایان خود، همیشه بر دوش دلم بار غم گذاشته است.

هوش مصنوعی: آبگینه شادی را پیش بیاور که روزگار، شیشه دل را بر اثر سنگ غم شکسته است.

هوش مصنوعی: ای نادان زمانه! بیش از این ذهن و دل را درگیر و خسته نکن، بگذار رنج و غم از آن دور بمانند.

هوش مصنوعی: از خورشید، شعله‌ای روشن کن تا درون دل که پر از غم و تاریکی است، روشنی بیفکنی.

هوش مصنوعی: هر کسی که به چهره‌ام نگاهی بیندازد، به آسانی می‌تواند حال و روز من را درک کند، چرا که غم در چهره‌ام به وضوح نمایان است.

هوش مصنوعی: جام می را بردار که در دستان تو، ای جلال، دریای شادی وجود دارد؛ پس چه غم از نهنگ اندوه؟