هوش مصنوعی: تصویر چهره تو در ذهنم جا گرفته و هرگز نمی‌توانم حتی لحظه‌ای از نظر دورت کنم.

هوش مصنوعی: هر شب خیال زلف تو به من اجازه خواب نمی‌دهد و تا صبح، اشتیاق تو در چشم‌هایم حلقه می‌زند.

هوش مصنوعی: به چه چیزی نیاز دارم که در جام شراب بریزم، وقتی درد و غم درونم مانند آب دهان تشنه‌ای به چشمان تو فرو می‌رود؟

هوش مصنوعی: اگر تو به من توجه کنی، کار ساده‌ای است؛ هرچند که عبور کردن از سر و چشم برای کسی آسان نیست.

هوش مصنوعی: اگر دلم آتشین است و لایق جای تو نیست، بیا که می‌خواهم جایت را کنار چشمم قرار دهم.

هوش مصنوعی: تو نور زندگی منی و اگر از کنارم بروی، همه چیز برایم تاریک و بی‌روح خواهد شد.

هوش مصنوعی: به راستی که هیچ‌گاه نمی‌توان با صد چشم و گوش به دقت دریافت که ابروی تو چه اندازه دل را می‌برد و از چشم‌ها دور می‌کند.

هوش مصنوعی: از دریاى اشک من، گاهى پر از جواهر مى‌شود و گاهى، مانند هندوها در دریاى چشمم غوطه‌ور مى‌گردد.

هوش مصنوعی: جلال و زیبایی گوهر چشم، به پای تو نثار شده است. هیچ گوهری عزیزتر از این گوهر چشم‌ها وجود ندارد.