هوش مصنوعی: هرچند که در تنگناهای بحر زندگی غرق شده‌ام و مانند یک لنگر در حال غرق شدن هستم، اما در نهایت دلی بزرگ و وسیع دارم که مانند دریا مرا در بر می‌گیرد.

هوش مصنوعی: هرچند که در دستم تنها باد است و گنجی از گوهر درون ندارم، اما مانند دریا ثروتمند و پرتوان هستم.

هوش مصنوعی: من درون خود را پاک و صاف می‌بینم، اما دوستان و حریفان دور من در حال نوشیدن خون من هستند و این را با دستانشان انجام می‌دهند.

هوش مصنوعی: از درد و سوزی که در دلم دارم، گویی مانند عود آسمان در حال دودی شدن هستم. انگار که من همان چراغی هستم که در حال سوختن و رها کردن دود هستم.

هوش مصنوعی: اگر در برابر سختی‌ها و ظلم روزگار بی‌پروا و جسور هستم، به این دلیل است که از درون انسانی با ارزش و درستکار هستم.