هوش مصنوعی: من تو را از میان تمام هستی برگزیدم و با دقت و محبت و توجه خاصی تربیت کردم.

هوش مصنوعی: گاهی جایگاه تو را بر چشمانم قرار دادم و گاهی جانم را به پای تو نهادیم.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق تو از آبرو و حیثیتم گذشتم و با تمام وجودم خواهان تو شدم.

هوش مصنوعی: چقدر در دوری تو زحمت کشیدم و چقدر درد و رنج را به خاطر عشق تو تحمل کردم.

هوش مصنوعی: هر از گاهی که از تو تعریف یا نکوهش می‌شود، از دو سو - هم از طرف دوستان و هم از دشمنان - طعنه و کنایه‌هایی به من می‌رسد.

هوش مصنوعی: در دوری از تو، خیلی گریه کردم و به خاطر یاد تو، لباس‌های زیادی را پاره کردم.

هوش مصنوعی: گاهی سر را بر درگاه تو می‌گذاشتم و گاهی دور بر گرد تو می‌چرخیدم.

هوش مصنوعی: نه حتی برای یک ساعت از تو دور می‌شدم و نه حتی برای یک لحظه بدون دیدنت آرامش داشتم.

هوش مصنوعی: اکنون با بی‌محبتی خود، مرا از امید به محبت و وفای تو ناامید کردی.

هوش مصنوعی: اگر دیگران از حال و روز من باخبر نیستند، تو می‌دانی که چه تجربه‌ای از عشق تو داشتم.

هوش مصنوعی: الان دیگر توان پرواز ندارم که زمانی در عشق تو پرواز می‌کردم.

هوش مصنوعی: من از طعم تلخی‌ها در زندگی‌ام بسیار چشیده‌ام، اما هنوز از لبه‌های زیبایی و شیرینی عشق تو نچشیده‌ام.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که از طریق موفقیت و خوشبختی، مقام و عظمت به من رسیده است و من به آرزوی واقعی خود رسیده‌ام که دل را شاد می‌کند.