هوش مصنوعی: زمان آن رسیده که چهره‌ام را از دید دیگران پنهان کنم و به عشق یارم تمام وجودم را وقف کنم.

هوش مصنوعی: چون چشم تو باعث ایجاد هیجان و شورش در دل من است و موهای درهم‌تنیده‌ات زندگی‌ام را به هم ریخته است، پس تصمیم می‌گیرم به میخانه بروم و ارتباطم را با دنیا و قواعد معمول قطع کنم.

هوش مصنوعی: اگر سرنوشت این است که دل ما به خاطر این کار بشکند، من خودم این کار را آغاز می‌کنم.

هوش مصنوعی: ای باد! لطفاً غبار و خاک خیابان عشق تو را به من برسان تا بتوانم این دل زخم‌خورده را تسکین دهم.

هوش مصنوعی: مرا زلف‌های تو به شدت به زانو درآورد، بگذار تا با دستانی که به خوبی مهارت دارم، مویی از سر این سرکش ببندم.

هوش مصنوعی: عجب است که به خاطر یاد تو، حاضر باشم کل زندگی‌ام را فقط یک شب در این چشم بیدار باشم و خوابم ببرد.

هوش مصنوعی: اگر بتوانم به قید موهای تو دست پیدا کنم، از آن حلقه‌ها مشک به مقدار زیادی جمع‌آوری خواهم کرد.

هوش مصنوعی: اجازه بده تا دل ناآرامم را در حلقه آن زلف پریشان تو به دام اندازم.

هوش مصنوعی: کاش روزی برسد که بتوانم به چشم بر هم زدن هم نیندیشم، آرزو می‌کنم که این مشکل پیش نیاید. این مشکل مانند سیلی نیست که ناچار باشم آن را ببندم.

هوش مصنوعی: من هیچ چیز جز حسرت دیدار تو را با خود نمی‌برم، آن روزی که برای رفتن به دنیای دیگر آماده شوم.

هوش مصنوعی: ای پیام‌آور محبوب! نامه‌ات را بیاور تا هر بار که آن را می‌خوانم، با اشک بر چشمانم بگذارم.

هوش مصنوعی: بدن من مانند تاریکی است و روح من مانند زمانی است که او قصد جدایی از من را دارد. هر لحظه او را با همین تار به خودم می‌بافم.

هوش مصنوعی: می‌گویند جلال! چشم خود را از دیگران ببند، چون یاری دارم که می‌خواهم ارتباطم را با دیگران قطع کنم.