هوش مصنوعی: تو مانند خورشید درخشان و بزرگ هستی و من در مقایسه با تو در موقعیتی پایین‌تر و نابخردانه قرار دارم. چه جای تعجبی دارد که دست من به تو نمی‌رسد و نتوانم به تو نزدیک شوم؟

هوش مصنوعی: به من شراب بده، زیرا نیازی به آن ندارم که روز و شب در حال مستی هستم.

هوش مصنوعی: به کعبه دل وارد شدم و به دور آن گردش کردم. هر چیزی جز دوست را در آنجا شکستم و دور ریختم.

هوش مصنوعی: از زمانی که تو از جمع دوستان بلند شدی، من برای یافتن تو حتی یک لحظه هم از جایی تکان نخوردم.

هوش مصنوعی: جز درد و پریشانی چیزی از زلف تو به دست نیاوردم، چون تمام دل و خاطر خود را تنها به تو سپرده‌ام و از دیگران بریده‌ام.

هوش مصنوعی: من از زیبایی تو چنان مست و غرق شدم که مانند ذره‌ای هستم که با نور آفتاب یکی شده است.

هوش مصنوعی: به خاطر مشکلات و مصیبت‌هایی که برایم پیش آمد، هر دو پایم به تله گرفتار شد. با اینکه فکر می‌کردم از این مشکلات فرار کرده‌ام، اما نتوانستم از آن‌ها دور شوم.

هوش مصنوعی: در اینجا بیان شده که دیگر نه توانایی صبر باقی مانده، نه هوش و عقل، و نه نشانه‌ای از دین وجود دارد. تنها خوشبختی‌ای که بدست آمده، فرار از دست دشمنان است.

هوش مصنوعی: نگو که من فردی با جلال و عقل زیادی هستم؛ زیرا اگر چنین باشم، چرا عاشق و دیوانه‌ام؟