هوش مصنوعی: من در وسط یک دریاى وسیع و بی‌نهایت به تلاطم افتاده‌ام، گویی خودم همان موج این دریا هستم.

هوش مصنوعی: من در خانه‌ای زندگی می‌کنم که بسیار بالاست و از طرفی، بر روی زمین هستم و از این وضعیت ناراحتم که انگار از چندین نردبان پایین افتاده‌ام.

هوش مصنوعی: من با وجود تمام درد و زحمت‌ها در اینجا نشسته‌ام و از تمام آرزوها و خواسته‌هایم به دور افتاده‌ام.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای ملکوتی هستم، اما در کنار انسان‌های دنیوی نشسته‌ام. گوهری خالص و باارزش هستم، اما در گودال خاکی افتاده‌ام.

هوش مصنوعی: من از دنیای پایین و مادی نیستم، بلکه از جنس نور و اصل بلندی هستم که به زمین افتاده‌ام.

هوش مصنوعی: من از ضعف خودم پی به وجودم نمی‌برم، بلکه به خاطر وجودم در دچار تردید شده‌ام.

هوش مصنوعی: هر کسی که روحی دارد، در تنهایی خود با محبوبش ارتباط دارد. اما من در این وضعیت تحقیرآمیز بر درگاه او افتاده‌ام.

هوش مصنوعی: من در کنار خاک روز و شب زندگی‌ام را سپری می‌کنم و با وجود اینکه در تلاش و کوشش در کنار آسمان قرار گرفته‌ام، همچنان در ذلت و حقارت باقی مانده‌ام.

هوش مصنوعی: مردم از من می‌پرسند که در جدایی چه مشکلی دارم، جلال! من مانند بلبل هستم که به دلیل دوری از گلستان در حال ناله و اندوه‌ام.