هوش مصنوعی: به خاطر اینکه به اندازه زیاد در ذهن من تصویر وصال دوست شکل گرفته، گمان می‌برم که خود وصال است، حتی اگر فقط خیال باشد.

هوش مصنوعی: من در نظر تو ضعیف و ناتوان هستم، اما وقتی به خیال و تصور می‌روم، می‌بینم که تمام آنچه می‌بینم فقط یک خیال است در دنیای خیالات.

هوش مصنوعی: دل من به شدت مشتاق لب‌های توست، به طوری که هیچ طوری برای تفکر یا خیال پردازی باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: وقتی که زیبایی‌های خیالت در ذهنم می‌درخشد، چشمانم پر از اشک می‌شود. بیایید با این اشک‌ها، زیبایی‌های خیال را بشوییم و واضح‌تر ببینیم.

هوش مصنوعی: تصور می‌گوید که مانند موی تو، خود را از جسم دور کن. من شبیه نَی هستم که می‌توانم سر خود را از تصویر خیالت جدا کنم.

هوش مصنوعی: عکس چهره‌ات در چشمانم به گونه‌ای است که جان تازه‌ای به وجودم می‌بخشد و آن نقطه‌ی نامشخصی که در لبانت است، همان خال خیال را به یادم می‌آورد.

هوش مصنوعی: هر کس که از شوق ابروهای تو قدمی برداشت، چه چیزی گفت؟ وای بر خیال هلال و زیبایی خیال هلال.

هوش مصنوعی: به تصورات خود توجه کن که من در دل دردی دارم، دردی که مانند درختی است که قد و قامت تو را به یاد می‌آورد.

هوش مصنوعی: زیبایی تو، ذهن من را پر از هزاران تصورات کرده است و زیبایی تصوراتم از زیبایی خودت نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: دیگر چطور شده که فکر تو آرامم نمی‌دهد؟ به خود بیا و ببین حالتِ فکر چگونه است.

هوش مصنوعی: به خاطر شرم آن تصور معشوق، پرده‌ای بر روی خود کشید. او گفت که به زیبایی و شکوه نگاهی بینداز و به جلوه‌های جذاب آن فکر کن.

هوش مصنوعی: تمام زیبایی و شکوه، تنها یک تصور است و اگر تصوری از کمال وجود داشته باشد، آن نیز جزئی از همان زیبایی است.