هوش مصنوعی: ای محبوب، به خاطر دوری تو صبر و شکیبایی‌ام به تکه‌های کوچک تقسیم شده است و عقل و هوش من در دستان عشق و هوس تو در حال نابودی است.

هوش مصنوعی: اگر در این دو جهان چیزی وجود نداشته باشد، مهم نیست؛ چون تو (محبوب) هستی و اگر هیچ چیز دیگری هم نباشد، نگران نباشیم.

هوش مصنوعی: ماه دیگر از شرم خود را پنهان نکند، زیرا که زیبایی تو همچون نور، بر آسمان می‌زند و سایه‌اش را بر همه‌جا می‌افکند.

هوش مصنوعی: هرگز از عشق تو دست نخواهند کشید، حتی اگر سرنوشت، زندگی‌ام را از من بگیرد.

هوش مصنوعی: شادی و عشق از من دور شدند، زیرا دلم خسته و جانم پر از غم است.

هوش مصنوعی: تمام دل‌ها تحت فشار غم عشق تو هستند، زیرا من هیچ دلی را پاک‌تر از دل خودم نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: در دل آشفته‌ام چه آرزوهایی باقی مانده است اگر آرزوی دیدن روی تو به خاک برود.

هوش مصنوعی: زمانی که چهره خورشید به رخ می‌کشد، چشم‌های خرد و دانا دچار شگفتی و ناباوری می‌شوند. در این حالت، چگونه ممکن است که چشم توانایی درک و شناخت واقعیات را داشته باشد؟

هوش مصنوعی: دل پر درد من از هر چیز دیگری خالی است و فقط وجود تو را در خود می‌بیند. در راه تو، هر چیزی که بی‌اهمیت و بی‌ارزش باشد، جایی نخواهد داشت.