هوش مصنوعی: این چه شمعی است که در محفل خوشی‌ها روشن است و این چه شوری است که از نوشیدنی‌نوشان به وجود آمده؟

هوش مصنوعی: اینچه نوری است که فکر را گیج کرده است؟ این نور، نه یک چهره است، بلکه نشانه‌ای از رحمت خداوند است.

هوش مصنوعی: در روزی که برای دیدن تو به باغ می‌رفتم، واقعاً می‌دیدم که سرو بلند و زیبایی که در بالای توست، بسیار ایستاده و راست و سرپا باقی مانده است.

هوش مصنوعی: اگر من و پروانه هر چند در آتش باشیم، اما کار پروانه که از شمع جدا نمی‌شود، با هم متفاوت است.

هوش مصنوعی: هرچند که از زلف تو، شب‌های سخت و دشواری نمایان می‌شود، اما از زیبایی‌ات نشانه‌هایی از صبح و خوشبختی به چشم می‌خورد.

هوش مصنوعی: هرگز نمی‌توانم خاک راه تو را به دست آورم، زیرا حتی یک ذره از آن خاک ارزش دو دنیا را دارد.

هوش مصنوعی: اگر جانم از بدنم برود، عشق تو از من نخواهد رفت؛ چنانکه آن باغ عشق همچنان برقرار خواهد ماند.