هوش مصنوعی: در صبح زود، آن جوان دلیر و بازیگوش با کمان و تیر وارد شد.

هوش مصنوعی: مشک به صورت خالص و زلال، عطرش دلپذیر و شیرینی‌اش فوق‌العاده است. چهره‌اش زیبا و خوش‌نقش همچون ماه می‌درخشد.

هوش مصنوعی: چشم من مانند دُرهای درخشان است و در دل من زلف او مانند خاطری آشفته و پراشفتگی دارد.

هوش مصنوعی: او در آغوشم فشرده شد و گفت: خداحافظی‌ام را با تو کردم، شب‌ات خوش باشد.

هوش مصنوعی: دود سیاه من به سرم آمد و مدتی در پای او نشستم.

هوش مصنوعی: من از خودم جدا شدم و او به خاطر ترحم، بر چهره‌ام نگاهی انداخت و اشکی از چشمانم ریخت.

هوش مصنوعی: از جای خود بلند شدم و او را بوسیدم. به او گفتم که خوشحال باش و از خوشی برو.

هوش مصنوعی: من به تو افتخار می‌کنم، درد تو را آرام می‌کنم، اما نمی‌دانم کی دوباره آن چهره زیبا را می‌بینم.

هوش مصنوعی: او می‌گوید: باید به دوری از محبوب صبور بود، این درد را تحمل کن و آن درد را بنوش.

هوش مصنوعی: وقتی او بر روی ابرها سوار شد، از شدت شادی و شوق، به خاطر او گریه کردم و اشک ریختم.

هوش مصنوعی: چشمم پر از اشک شده و دلم از شدت ناراحتی بی‌او به شدت می‌تپد. در حالتی از سرگردانی و درد، در میان مشکلات و چالش‌ها قرار دارم.

هوش مصنوعی: مدت زیادی از عمر جان جلال به خاطر عشق و افکارش درباره زلف محبوبش در کشمکش و تنش گذشته است. برای چه مدتی این حالت ادامه خواهد داشت؟