هوش مصنوعی: ای زلف و چهره‌ی تو مانند شب و روز است، یکی از این‌ها دل‌بسته‌ی توست و دیگری دل‌افروز.

هوش مصنوعی: این دل که با شادی و محبت سرشار است، به دنبال آن دلبر آرام و دلنشین است. دل در جستجوی خوشبختی و عشق است و به دنبال کسی می‌گردد که آرامش و زیبایی را به آن هدیه دهد.

هوش مصنوعی: زلف‌های سیاه تو مانند شب قدر است و چهره‌ی مهتابی تو همچون روز نوروز می‌درخشد.

هوش مصنوعی: بلبل که آوازش دلنواز است، بیا نغمه‌های عاشقان را بیاموز و ناله‌های آنان را بشنو.

هوش مصنوعی: اگر جمع ما شایسته تو نیست، از زیبایی خود نوری بیافروز.

هوش مصنوعی: این درد به تدریج به درمان تبدیل می‌شود، زیرا بعد از هر شبی، روزی تازه می‌آید.

هوش مصنوعی: وقتی با شمع از وضعیت درونیم صحبت کردم، شمع به خاطر دلیری و احساساتم اشک ریخت.

هوش مصنوعی: به این نکته توجه کن که نام من به بدی معروف است، زیرا اگرچه اوضاع ناامیدکننده‌ای دارم، اما در عمل موفق و پیروز هستم.

هوش مصنوعی: چرا تا این حد به عظمت و شکوه اهمیت می‌دهی؟ بهتر است به امروز و لحظه‌ی حال توجه کنی و از آن لذت ببری.