جلال عضد » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ  ۱۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر تو می‌گویی نبودَستَم تو را</p></div>
<div class="m2"><p>پیش ازین مفعول، الحق بوده‌ای</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بوده‌ام من فاعل مختار تو</p></div>
<div class="m2"><p>تو مرا مفعول مطلق بوده‌ای</p></div></div>

شمارهٔ  ۱۶

گر تو می گویی نبودستم تو را
پیش ازین مفعول الحق بوده ای
بوده ام من فاعل مختار تو
تو مرا مفعول مطلق بوده ای

هوش مصنوعی: این ابیات بیانگر این است که اگر کسی ادعا کند که من وجود نداشته‌ام، در واقع خود او پیش از این تحت تأثیر و سرنوشت من بوده است. شاعر تأکید می‌کند که او خود فاعل و مختار است و شخص دیگر در مقابل او تنها مفعول و تحت تأثیر قرار گرفته است. این گفت و گو به نوعی به روابط قدرت و اختیار میان افراد اشاره دارد.

شمارهٔ  ۱۴

شمارهٔ  ۱۵

هوش مصنوعی: اگر تو می‌گویی که من قبل از این وجود نداشتم، باید بگویم که حقیقتاً در این رابطه تأثیرگذار بوده‌ای.

گر تو می‌گویی نبودَستَم تو را

پیش ازین مفعول، الحق بوده‌ای

هوش مصنوعی: من به عنوان عامل و اراده‌کننده‌ام، در حالی که تو فقط به عنوان نتیجه و اثر این اراده وجود داشته‌ای.

بوده‌ام من فاعل مختار تو

تو مرا مفعول مطلق بوده‌ای

شمارهٔ ۱۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده