جلال عضد » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ  ۱۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>مدح تو گفتم و چو بود دروغ</p></div>
<div class="m2"><p>من پشیمان شدم از آن گفتن</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بعد ازین هجو تو نکو گویم</p></div>
<div class="m2"><p>سخن راست را توان گفتن</p></div></div>

شمارهٔ  ۱۲

مدح تو گفتم و چو بود دروغ
من پشیمان شدم از آن گفتن
بعد ازین هجو تو نکو گویم
سخن راست را توان گفتن

هوش مصنوعی: شعر بیانگر پشیمانی شاعر از مدحی است که درباره شخصی گفته است و حالا متوجه شده که آن مدح درست نبوده. او تصمیم می‌گیرد به جای ستایش نادرست، از این به بعد انتقادات را به طور صحیح بیان کند.

شمارهٔ  ۱۰

شمارهٔ  ۱۱

هوش مصنوعی: من از تو ستایش کرده‌ام و اکنون که می‌دانم سخن من نادرست بوده، از گفتن آن پشیمانم.

مدح تو گفتم و چو بود دروغ

من پشیمان شدم از آن گفتن

هوش مصنوعی: از این به بعد به جای انتقاد و سرزنش، در مورد خوب‌ها صحبت می‌کنم و از حقایق به درستی سخن می‌گویم.

بعد ازین هجو تو نکو گویم

شمارهٔ ۱۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده