هوش مصنوعی: ای وزیر جهان، تو به فرزندان توجهی نمی‌کنی و این کار تو بسیار ناچیز است.

هوش مصنوعی: اگر پسرت هر جا را که ببیند، از خوشحالی دندان خود را به هم می‌زند.

هوش مصنوعی: دخترت را به کوچه‌ها می‌فرستم، چون این رفتار، روش و عادت خردمندان است.

هوش مصنوعی: دنبال ما آمده‌اند چون از سختی ما نگرانند، مانند سندانی که محکمی و استحکام دارد.

هوش مصنوعی: نمی‌توان به اشتباهات آنها ایراد گرفت، زیرا فرزندانشان به سوی در می‌روند.