جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>جز وصل تواَم هیچ نمی‌باید هیچ</p></div>
<div class="m2"><p>جز یاد تواَم هیچ نمی‌باید هیچ</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هیچست دهان تنگت ای جان و دلم</p></div>
<div class="m2"><p>زان لب بجز از هیچ نمی‌خواهد هیچ</p></div></div>

شمارهٔ ۷۱

جز وصل توام هیچ نمی باید هیچ
جز یاد توام هیچ نمی باید هیچ
هیچست دهان تنگت ای جان و دلم
زان لب بجز از هیچ نمی خواهد هیچ

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر عشق عمیق و وابستگی شدید شاعر به معشوقش است. شاعر می‌گوید که جز وصل و یاد معشوق هیچ چیز دیگری برایش مهم نیست و دهان تنگ او نیز برایش چیزی جز هیچ را نمی‌خواهد. به عبارتی، عشق او به حدی است که تنها وجود معشوق برایش معنا دارد و دیگر امور برای او بی‌ارزش هستند.

شمارهٔ ۶۹

شمارهٔ ۷۰

هوش مصنوعی: جز وصال تو، هیچ چیز دیگری لازم نیست و جز یاد تو، هیچ چیز دیگری ضروری نیست.

جز وصل تواَم هیچ نمی‌باید هیچ

جز یاد تواَم هیچ نمی‌باید هیچ

هوش مصنوعی: دهان تنگ تو، ای جان و دل من، از آن لب‌ها جز هیچ چیز دیگری نمی‌خواهد.

هیچست دهان تنگت ای جان و دلم

زان لب بجز از هیچ نمی‌خواهد هیچ

شمارهٔ ۷۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده