جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>در دیده خیال روی تو جا بگرفت</p></div>
<div class="m2"><p>در دل قد چون سرو تو مأوا بگرفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از لعل لب تو آتشی بس سوزان</p></div>
<div class="m2"><p>ای نور دو دیده بین که در ما بگرفت</p></div></div>

شمارهٔ ۶۵

در دیده خیال روی تو جا بگرفت
در دل قد چون سرو تو مأوا بگرفت
از لعل لب تو آتشی بس سوزان
ای نور دو دیده بین که در ما بگرفت

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر زیبایی و جذبه‌ای است که معشوق با خال و لب‌های خود به شاعر هدیه داده است. شاعر از عاطفه و احساساتی که در دلش نسبت به معشوق شکل گرفته، سخن می‌گوید و نشان می‌دهد که این زیبایی‌ها به عمق وجود او نفوذ کرده و احساساتی سوزان را در او به وجود آورده‌اند.

شمارهٔ ۶۳

شمارهٔ ۶۴

هوش مصنوعی: در چشمم نقش زیبایی تو نشسته و در دلم مانند درخت سرو، آرامش و سکونت پیدا کرده است.

در دیده خیال روی تو جا بگرفت

در دل قد چون سرو تو مأوا بگرفت

هوش مصنوعی: از زیبایی و شیرینی لب‌های تو، آتشی سوزان در دل من ایجاد شده است. ای روشنی چشمان من، این آتش در درون ما شعله‌ور شده است.

از لعل لب تو آتشی بس سوزان

ای نور دو دیده بین که در ما بگرفت

شمارهٔ ۶۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده