جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هرگز دل من ز غم دمی خالی نیست</p></div>
<div class="m2"><p>از من غم چون تو همدمی خالی نیست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هر دم، دمِ من بگیرد از غم خوردن</p></div>
<div class="m2"><p>چون دم بگرفت از دمی خالی نیست</p></div></div>

شمارهٔ ۶۰

هرگز دل من ز غم دمی خالی نیست
از من غم چون تو همدمی خالی نیست
هر دم دم من بگیرد از غم خوردن
چون دم بگرفت از دمی خالی نیست

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات بیان می‌کند که دل او هرگز از غم خالی نیست و وقتی که غم همدم اوست، این احساسِ درد و اندوه دائماً با اوست. او همچنین اشاره می‌کند که هر دم غم بر او فشار می‌آورد و نمی‌تواند از آن خلاص شود. در واقع، غم به‌گونه‌ای جزئی از زندگی او شده است.

شمارهٔ ۵۸

شمارهٔ ۵۹

هوش مصنوعی: دل من هیچ‌گاه از غم خالی نیست و به خاطر اینکه تو در کنار من هستی، همیشه احساس غم را همراه خود دارم.

هرگز دل من ز غم دمی خالی نیست

از من غم چون تو همدمی خالی نیست

هوش مصنوعی: هر لحظه غم و اندوه من بیشتر می‌شود، زیرا هیچ زمانی بدون غم و دل‌تنگی نمی‌گذرد.

هر دم، دمِ من بگیرد از غم خوردن

چون دم بگرفت از دمی خالی نیست

شمارهٔ ۵۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده