جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا بر درت ای دوست مرا باری نیست</p></div>
<div class="m2"><p>مشکلتر از این بر دل من باری نیست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر نیست تو را شوق، مرا باری هست</p></div>
<div class="m2"><p>ور هست تو را صبر، مرا باری نیست</p></div></div>

شمارهٔ ۵۹

تا بر درت ای دوست مرا باری نیست
مشکلتر از این بر دل من باری نیست
گر نیست تو را شوق مرا باری هست
ور هست تو را صبر مرا باری نیست

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از دوست خود می‌گوید که هیچ باری به اندازه‌ی دوری و نبود او سنگین نیست. اگر او تمایلی به عشق شاعر ندارد، پس درد و غم او بیشتر می‌شود، و اگر او صبر دارد، پس غم فراق او کمتر خواهد بود. در واقع، شعر بیانگر احساسات عمیق و پیچیده‌ی عاشقانه است.

شمارهٔ ۵۷

شمارهٔ ۵۸

هوش مصنوعی: تا وقتی که درِ تو را بزنم، هیچ مشکلی برای دل من سخت‌تر از این نیست.

تا بر درت ای دوست مرا باری نیست

مشکلتر از این بر دل من باری نیست

هوش مصنوعی: اگر علاقه‌ای به من نداری، لااقل بگذار که من کمی شکیبایی داشته باشم، و اگر تو شکیبا هستی، پس من دیگر دلیلی برای صبر کردن ندارم.

گر نیست تو را شوق، مرا باری هست

ور هست تو را صبر، مرا باری نیست

شمارهٔ ۵۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده