جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دردیست به دل که هیچ بهبودش نیست</p></div>
<div class="m2"><p>جز وصل تو از هیچ دوا سودش نیست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هستی تو طبیب درد بیچاره دلم</p></div>
<div class="m2"><p>وز هر دو جهان غیر تو مقصودش نیست</p></div></div>

شمارهٔ ۵۵

دردیست به دل که هیچ بهبودش نیست
جز وصل تو از هیچ دوا سودش نیست
هستی تو طبیب درد بیچاره دلم
وز هر دو جهان غیر تو مقصودش نیست

هوش مصنوعی: این اشعار از درد و رنجی سخن می‌گویند که هیچ درمانی جز وصال معشوق ندارد. شاعر احساس می‌کند که تنها وجود محبوبش می‌تواند دلش را آرام کند و هیچ چیز دیگری در این دنیا برایش مهم نیست.

شمارهٔ ۵۳

شمارهٔ ۵۴

هوش مصنوعی: دردی در دل دارم که هیچ درمانی برایش نیست، جز اینکه به وصالت دست پیدا کنم و هیچ دارویی نمی‌تواند به من کمک کند.

دردیست به دل که هیچ بهبودش نیست

جز وصل تو از هیچ دوا سودش نیست

هوش مصنوعی: وجود تو برای دل بیچاره‌ام درمانی است و در هیچ‌یک از جهانیان، جز وجود تو هدف دیگری ندارم.

هستی تو طبیب درد بیچاره دلم

وز هر دو جهان غیر تو مقصودش نیست

شمارهٔ ۵۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده