جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ما را ز جهان وصل نگاری کام است</p></div>
<div class="m2"><p>وز کام جدا گشتنم از ناکام است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>عشّاق تو در جهان بسی هست ولی</p></div>
<div class="m2"><p>بیچاره جهان که در جهان بدنام است</p></div></div>

شمارهٔ ۴۱

ما را ز جهان وصل نگاری کام است
وز کام جدا گشتنم از ناکام است
عشاق تو در جهان بسی هست ولی
بیچاره جهان که در جهان بدنام است

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به ارتباط و وصال معشوق اشاره می‌کند و می‌گوید که برای او این وصال بسیار شیرین و مطلوب است. او همچنین اشاره می‌کند که هرچند عاشقان زیادی وجود دارند، اما این دنیا به خاطر عدم محبوبیت و بدنامی‌اش، بیچاره و ناامید است.

شمارهٔ ۳۹

شمارهٔ ۴۰

هوش مصنوعی: من از وصال محبوبم خوشحال هستم و جدایی از او برایم ناکامی و دردسر به همراه دارد.

ما را ز جهان وصل نگاری کام است

وز کام جدا گشتنم از ناکام است

هوش مصنوعی: عاشقانی که به تو عشق می‌ورزند بسیارند، اما افسوس بر جهانی که به خاطر این عشق‌ها بدنام شده است.

عشّاق تو در جهان بسی هست ولی

بیچاره جهان که در جهان بدنام است

شمارهٔ ۴۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده