جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از شام سر زلف تو صبحم شام است</p></div>
<div class="m2"><p>پختم هوس لب تو لیکن خام است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چشمت نظری نکرد در حال جهان</p></div>
<div class="m2"><p>بیچاره به هرزه در جهان بدنام است</p></div></div>

شمارهٔ ۴۰

از شام سر زلف تو صبحم شام است
پختم هوس لب تو لیکن خام است
چشمت نظری نکرد در حال جهان
بیچاره به هرزه در جهان بدنام است

هوش مصنوعی: شاعر در این اشعار به زیبایی و جذابیت زلف محبوبش اشاره می‌کند و می‌گوید که از شبی که در دلش عشق او است، صبحش هم شبی دیگر به حساب می‌آید. او اشتیاقی به لب‌های محبوبش دارد، اما هنوز خام و ناپخته است. همچنین، از بی‌توجهی چشم محبوب به او و تأثیر منفی این بی‌توجهی بر او در دنیای پر سر و صدا و بدنامی سخن می‌گوید.

شمارهٔ ۳۸

شمارهٔ ۳۹

هوش مصنوعی: موهای شب تو در صبح من جلوه‌گر است و اینجا آرزوی لب‌های تو در دل من است، اما هنوز به حقیقت نرسیده و خام و ناچیز باقی مانده است.

از شام سر زلف تو صبحم شام است

پختم هوس لب تو لیکن خام است

هوش مصنوعی: چشمان تو به دنیا توجهی ندارند و حال آنکه این دنیا به خاطر بی‌نامی و بدی‌اش در وضعیت فاجعه‌آمیزی قرار دارد.

چشمت نظری نکرد در حال جهان

بیچاره به هرزه در جهان بدنام است

شمارهٔ ۳۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده