جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از درد بمردیم دوایی بفرست</p></div>
<div class="m2"><p>بی برگان را برگ و نوایی بفرست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>باری گرهی به کار خلق افتاده</p></div>
<div class="m2"><p>یارب ز کرم گره گشایی بفرست</p></div></div>

شمارهٔ ۳۴

از درد بمردیم دوایی بفرست
بی برگان را برگ و نوایی بفرست
باری گرهی به کار خلق افتاده
یارب ز کرم گره گشایی بفرست

هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر از درد و رنجی که به آن مبتلا شده شکایت می‌کند و از خداوند می‌خواهد تا دارویی برای دردهایش بفرستد. او همچنین می‌خواهد که برگی تازه و نوایی زیبا برای بی‌برگان ارسال کند. در نهایت، او از خداوند درخواست می‌کند که به مشکلات و گرفتاری‌های مردم رسیدگی کرده و راه‌حلی برای آن‌ها بفرستد.

شمارهٔ ۳۲

شمارهٔ ۳۳

هوش مصنوعی: ما از درد و رنج جان به لب رسیده‌ایم، لطفاً درمانی بفرست. به کسانی که گرفتارند، امید و شادی‌ای بفرست.

از درد بمردیم دوایی بفرست

بی برگان را برگ و نوایی بفرست

هوش مصنوعی: به‌هر حال، مشکلی برای مردم پیش آمده است. ای پروردگار، از روی لطف و کرم خود، کسی را بفرست تا این مشکل را حل کند.

باری گرهی به کار خلق افتاده

یارب ز کرم گره گشایی بفرست

شمارهٔ ۳۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده