جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>اسرار تو در سینه نهانست مرا</p></div>
<div class="m2"><p>وز دیده سرشک خون روانست مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون سر به فدای راه عشقت کردم</p></div>
<div class="m2"><p>ای همنفسان چه جای جانست مرا</p></div></div>

شمارهٔ ۳

اسرار تو در سینه نهانست مرا
وز دیده سرشک خون روانست مرا
چون سر به فدای راه عشقت کردم
ای همنفسان چه جای جانست مرا

هوش مصنوعی: شاعر عشق و راز خود را پنهان کرده و احساسات عمیقش را با اشک‌های خونین توصیف می‌کند. او جانش را فدای عشق کرده و از دوستان می‌پرسد که دیگر چه جایی برای زندگی‌اش باقی مانده است.

شمارهٔ ۱

شمارهٔ ۲

هوش مصنوعی: رازهای تو در دل من پنهان است و اشک‌های خونین از چشمانم جاری است.

اسرار تو در سینه نهانست مرا

وز دیده سرشک خون روانست مرا

هوش مصنوعی: وقتی سر خود را برای عشق تو فدای کردم، ای دوستان، دیگر چه اهمیتی دارد که جانم در این میان چه می‌شود.

چون سر به فدای راه عشقت کردم

ای همنفسان چه جای جانست مرا

شمارهٔ ۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده