هوش مصنوعی: از درد و غم دوری کسی، غم و اندوهی به وجود آمده که مانند دودی از آتش به بیرون می‌آید. این درد باعث می‌شود که اشک‌هایم مانند چشمه‌ای از خون یا حسرت بریزد.

هوش مصنوعی: از دست این سرنوشت بی‌رحم و تندخو خسته‌ام که مرا در روزگار سخت و دردناک قرار داده است.

هوش مصنوعی: به خاک گرانبهای کسانی که دوستشان دارم قسم می‌خورم که از زمانی که به دنیا آمده‌ام، در زندگی با درد و رنج‌های زیادی مواجه شده‌ام.

هوش مصنوعی: من در این دنیا جز بدی و ظلم چیزی ندیده‌ام و در طول عمرم هرگز از زمانه راضی نبوده‌ام.

هوش مصنوعی: یکباره شکیبایی و آرامشم را از من گرفت و درد همیشه بر دلم غم جدیدی اضافه می‌کند.

هوش مصنوعی: جان تمامی انسان‌ها به خاطر این ظلمی که بر من رفته، به آتش نشسته است. هر کسی که مرا در زندگی دید، به من رحم کرده است.

هوش مصنوعی: به هر کسی که علاقه‌مند شدم، دلم آتش گرفت و به او آسیب دید. و به هر کسی که نگاه کردم، او از چشم من دور شد.

هوش مصنوعی: چه بگویم از اینکه در این ماجرا چه بر سرم آمده است، وقتی که روزگار چنین وضعی را در جهان دیده‌ام، بگو تا دیگران بشنوند.

هوش مصنوعی: باد فنا وزید و گل زیبایم را از کنارم برد. دیگر طاقت ندارم و جانم از غم و دردهای زندگی خسته و فرسوده شده است.

هوش مصنوعی: از بدشانسی من، که به صورت طبیعی از مادرم به ارث برده‌ام، با درد و زحمت، چهره‌ام به حالت خون آلودی درآمده است.

هوش مصنوعی: عشق من که زیبایی‌اش مانند هیچ کس دیگری نیست، برای من همچون نوری است که در زندگی‌ام می‌درخشد و به من امید و خوشبختی می‌بخشد.

هوش مصنوعی: او رفت و با خود داغ جدایی را به دنیا بخشید، از من وداع کرد و چشمانم را از اشک پر کرد.

هوش مصنوعی: حسرت او به قدری عمیق بود که باعث شد از دنیای موجود جدا شود و در اعماق ناامیدی فرو برود. ای کاش آن معشوق زیبا با ویژگی‌های فریبنده‌اش وجود داشت.

هوش مصنوعی: او هرگز از زندگی شادکامی نصیبی نبرد و حتی برای یک لحظه هم نتوانست غم‌هایش را از دل خود دور کند.

هوش مصنوعی: نه از دنیا محبت و نیکی دیدم و نه یک لحظه در تمام عمرم آرامش داشتم.

هوش مصنوعی: به چه روزگار بی‌وفا و نازک‌خویی برمی‌خوریم! ای زمانه‌ی پر اشکال، به غیر از ستم و بدعهدی، با تو چه رفتاری می‌توان داشت؟

هوش مصنوعی: پرتو محبت و زیبایی از چهره معشوقان همچون نور خورشید می‌تابد و درد و رنج دل‌های غم‌زده را درک نمی‌کند و رحم به آنها نمی‌آورد.

هوش مصنوعی: کدام نرگس زیباست که با آب زندگی پرورش یافته و در نهایت سرنوشتش به وسوسه غم دچار نمی‌شود؟

هوش مصنوعی: کدام درخت بلند و زیبایی را به ناز و محبت نشناختند که حتی از اره برای قطع شدنش نیز خسته و ناامید نشود.

هوش مصنوعی: دوستان و پزشک خوبم می‌گویند با صبر پیش برو، زیرا جز صبر راهی برای حل مشکلات نیست و راه دیگری وجود ندارد.

هوش مصنوعی: صدایی آمد که ای بلبلان، وقتی که زمانه شما را از گل‌ها جدا کرده و دلتنگی به سراغتان آمده، چه فایده‌ای دارد که ناله کنید؟

هوش مصنوعی: خوشنودی و راضی بودن تو، هم برای خداوند و هم برای بندگان او اهمیت دارد. ای معبود، به من صبر و استقامت عطا کن تا در برابر مشکلات و سختی‌ها تسلیم باشم.

هوش مصنوعی: دوست و همراه جانم به زور از کنارم رفت و شادی‌های زندگی هم از مقابل چشمانم ناپدید شد.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم به شدت از درد نالیدنی همچون صدای ساز برآورم، یا اگر از سوزی که در اثر غم دارم، بسوزم و به حالتی شبیه چوب عود درآیم، این احساسات را به نوعی بیان می‌کنم.

هوش مصنوعی: هر چیزی که تو تصمیم بگیری، تو حاکم هستی و ما برای خوشنودی تو خود را فدای راهی کرده‌ایم که انتخاب کرده‌ای.

هوش مصنوعی: هر کس که روحش به جسم (قالب) پیوسته، در نهایت از آسمان‌ها به زمین آمده و در پایان عمرش از وجود خود جدا می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر تو در جستجوی چیزی هستی، آماده‌ام تا سرم را برای راهت فدای کنم، و اگر تو بخواهی جانم را بگیری، این جهان و جان من در اختیارت است.

هوش مصنوعی: خدایا، من را به واسطه رحمت خودت ببخش، هرچند که به خوشبختی خود امیدی ندارم.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر گناهانی که بر دوش دارم، بسیار سنگین و ناراحت است، اما در نهایت امیدوارم که سرانجام کارهای ما برای خداوند رضایت‌بخش باشد.

هوش مصنوعی: من گناهکار هستم و در مقابل رحمت تو احساس می‌کنم که امیدی دارم، امیدوارم که در محضر تو رد نشوم.

هوش مصنوعی: اگر مراد و هدفم در زندگی به دست نیاید، دیگر چیزی نمی‌خواهم. تنها هدف من این است که به وصال تو برسم و هیچ چیز دیگری برایم مهم نیست.