جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » در مرثیهٔ فرزند دلبند سلطان بخت طاب ثراها » شمارهٔ ۲۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>با درد تو درمان نپذیرد دل من</p></div>
<div class="m2"><p>مُهر غم تو نمی‌رود از گل من</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از وصل تو یک زمان نیاسود دلم</p></div>
<div class="m2"><p>جز هجر تو نیست در جهان حاصل من</p></div></div>

شمارهٔ ۲۳

با درد تو درمان نپذیرد دل من
مهر غم تو نمی رود از گل من
از وصل تو یک زمان نیاسود دلم
جز هجر تو نیست در جهان حاصل من

هوش مصنوعی: شاعر در این بیت به عمق درد و رنجی که از عشق و هجران معشوقش دارد اشاره می‌کند. او بیان می‌کند که دلش با این درد درمان نمی‌شود و مهر غم معشوقش از وجودش پاک نمی‌شود. همچنین، او می‌گوید که از وصال معشوقش هرگز آرامش نیافته و تنها چیزی که در زندگی‌اش باقی‌مانده، دوری معشوق است.

شمارهٔ ۲۱

شمارهٔ ۲۲

هوش مصنوعی: دل من با درد تو خوب نمی‌شود و عشق تو هرگز از وجودم نمی‌رود.

با درد تو درمان نپذیرد دل من

مُهر غم تو نمی‌رود از گل من

هوش مصنوعی: دل من از وصل تو لحظه‌ای آرام نگرفته است و در این دنیا هیچ چیزی جز دوری تو برای من باقی نمانده است.

از وصل تو یک زمان نیاسود دلم

جز هجر تو نیست در جهان حاصل من

شمارهٔ ۲۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده