جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » در مرثیهٔ فرزند دلبند سلطان بخت طاب ثراها » شمارهٔ ۲۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای مرا پشت دل ز هجر تو نون</p></div>
<div class="m2"><p>دیده من چو اشک بارد خون</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>در فراق رخ چو ماه و خورت</p></div>
<div class="m2"><p>رخ من شد ز اشک گلگون خون</p></div></div>

ای مرا پشت دل ز هجر تو نون
دیده من چو اشک بارد خون
در فراق رخ چو ماه و خورت
رخ من شد ز اشک گلگون خون

هوش مصنوعی: این شعر به احساس درد و اندوه ناشی از جدایی از محبوب اشاره دارد. شاعر از گریه خود می‌گوید که همچون اشک، خون می‌بارد و در فراق چهره زیبای معشوق، دلش شکسته و غمگین شده است. احساس ناراحتی و غم عمیق از جدایی را به تصویر می‌کشد.

شمارهٔ ۲۲

شمارهٔ ۲۳

هوش مصنوعی: ای دلم، به خاطر دوری تو سختی می‌کشم. اشک‌های من مانند خون می‌بارند و حالم از جدایی‌ات بسیار دشوار است.

ای مرا پشت دل ز هجر تو نون

دیده من چو اشک بارد خون

هوش مصنوعی: در غم فراق چهره‌ای که مانند ماه است، چهره من از اشک‌های شفاف و سرخ پر شده است.

در فراق رخ چو ماه و خورت

رخ من شد ز اشک گلگون خون

شمارهٔ ۲۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده