جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>اگر به بند زمانه کسی شود محبوس</p></div>
<div class="m2"><p>ز حال او بنمایند مردم استفسار</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>منم که گر به غلط چون کسی برد نامم</p></div>
<div class="m2"><p>هزار بار بگوید ز ترس استغفار</p></div></div>

شمارهٔ ۸

اگر به بند زمانه کسی شود محبوس
ز حال او بنمایند مردم استفسار
منم که گر به غلط چون کسی برد نامم
هزار بار بگوید ز ترس استغفار

هوش مصنوعی: این ابیات اشاره به این دارند که اگر کسی در شرایط سختی قرار گیرد و محبوس شود، دیگران درباره‌اش سوال می‌کنند. شاعر خود را معرفی می‌کند و می‌گوید که اگر به نادرستی نامش را ببرند، او بارها به خاطر ترس از این موضوع از خداوند طلب آمرزش خواهد کرد. در واقع، این اشعار به احساس اضطراب و ترس از قضاوت دیگران و نیاز به بخشش اشاره دارند.

شمارهٔ ۶

شمارهٔ ۷

هوش مصنوعی: اگر کسی در چه زمانی گرفتار شود، دیگران از او می‌پرسند که حالش چگونه است.

اگر به بند زمانه کسی شود محبوس

ز حال او بنمایند مردم استفسار

هوش مصنوعی: من همان کسی هستم که اگر به اشتباه کسی نام مرا ببرد، او هزار بار از ترس عذرخواهی می‌کند.

منم که گر به غلط چون کسی برد نامم

هزار بار بگوید ز ترس استغفار

شمارهٔ ۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده