جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دوش در خواب جنان دید دو چشم بختم</p></div>
<div class="m2"><p>که دگر گلشن امّید من آراسته بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از گل و لاله جهان خرّم و آنگه به کنار</p></div>
<div class="m2"><p>دوست بنشسته و دشمن به میان خاسته بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>بدر شد ماه امید من و روشن دل گشت</p></div>
<div class="m2"><p>گرچه از جور محاق فلکی کاسته بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>شکر معبود همی کردم و گفتم آخر</p></div>
<div class="m2"><p>برسید آنچه دل من ز خدا خواسته بود</p></div></div>

شمارهٔ ۷

دوش در خواب جنان دید دو چشم بختم
که دگر گلشن امید من آراسته بود
از گل و لاله جهان خرم و آنگه به کنار
دوست بنشسته و دشمن به میان خاسته بود
بدر شد ماه امید من و روشن دل گشت
گرچه از جور محاق فلکی کاسته بود
شکر معبود همی کردم و گفتم آخر
برسید آنچه دل من ز خدا خواسته بود

شمارهٔ ۵

شمارهٔ ۶

دوش در خواب جنان دید دو چشم بختم

که دگر گلشن امّید من آراسته بود

از گل و لاله جهان خرّم و آنگه به کنار

دوست بنشسته و دشمن به میان خاسته بود

بدر شد ماه امید من و روشن دل گشت

گرچه از جور محاق فلکی کاسته بود

شکر معبود همی کردم و گفتم آخر

برسید آنچه دل من ز خدا خواسته بود

شمارهٔ ۶

اطلاعات